Silna armia i system obrony terytorialnej

Diagnoza

W wyniku błędnych założeń strategicznych przyjętych przez skorumpowaną i zdemoralizowaną polską klasę polityczną, uznano Polskę za państwo trwale bezpieczne. Mimo naszych tragicznych doświadczeń historycznych i oczywistych zagrożeń wynikających z geopolitycznej sytuacji Polski nasze “elity” po prostu założyły, że zgodnie z:

Art. 5 NATO w razie zagrożenia pomogą nam sojusznicy. Jednocześnie zapomnieli o Art. 3 NATO, zobowiązującym państwa członkowskie do rozwijania indywidualnych zdolności do odparcia zbrojnej napaści.

Zaprzestano przygotowań do obrony kraju, zrezygnowano ze szkolenia rezerw. Polską armię ograniczono do miniaturowych wojsk operacyjnych, opartych na służbie zawodowej. Doprowadziło to do głębokiej zapaści Sił Zbrojnych RP. Nasza armia nie posiada obecnie zdolności do odstraszania, obrony i ochrony. Wynikająca z tego słabość jest głównym zagrożeniem dla bezpieczeństwa państwa.

Strategia

Mamy dziś do czynienia z destabilizacją dotychczasowego ładu międzynarodowego. Zagrożenie konfliktem militarnym wystąpiło w sąsiedztwie polskich granic.

Pamiętamy jaką cenę wielokrotnie w przeszłości płacili Polacy za słabość militarną.

Dlatego stawiamy sobie dwa cele, służące radykalnemu poprawieniu naszego bezpieczeństwa. Po pierwsze, musimy odbudować wojska operacyjne, zapewniając im zdolność prowadzenia manewru i uderzenia w obronie Polski. Należy odbudować wschodnie dywizje wojsk operacyjnych. Należy odbudować jednolitą strukturę dowodzenia siłami zbrojnymi, ze sztabem generalnym, jako głównym organem dowodzenia sił zbrojnych w czasie pokoju i w czasie wojny. Należy zreformować system szkolenia rezerw osobowych wojsk operacyjnych tak, aby wykorzystał potencjał i doświadczenie żołnierzy zawodowych. To żołnierze zawodowi, którzy odchodzą ze służby czynnej powinni w pierwszej kolejności zasilać rezerwy wojsk operacyjnych. Ilość rezerw osobowych powinna zaś być uzależniona od potrzeb wojska na czas wojny.

Po drugie, będziemy dążyli do jak najszybszej budowy Obrony Terytorialnej, czyli włączenia obywatelskiego komponentu terytorialnego w struktury sił zbrojnych.

Sprawna i powszechna obrona terytorialna to warunek konieczny manewru i uderzenia wojsk operacyjnych. Zapewnia skuteczną ochronę, odstraszanie i obronę oraz niezwłoczną pomoc społeczeństwu w czasie klęsk żywiołowych i katastrof. Oparta na udziale obywateli w obronie stron rodzinnych, buduje i istotnie wzmacnia ich więzi z lokalnymi społecznościami. Formacje obrony terytorialnej stanowią istotny element sił zbrojnych wielu suwerennych i dobrze zorganizowanych państw demokratycznych, takich jak Stany Zjednoczone (Gwardia Narodowa – National Guard), Wielka Brytania (Ochotnicza Rezerwa – Volunteer Reserves), Szwecja (Gwardia Krajowa – Hemvarnet) czy Austria (Milicja – Miliz). W Polsce obecnie w organizacjach proobronnych, paramilitarnych i harcerskich do służby Ojczyźnie przygotowują się setki tysięcy młodych ludzi. Masowo powstają stowarzyszenia prowadzące szkolenia wojskowe. Musimy ten potencjał wykorzystać do budowy Obrony Terytorialnej.Dla zagwarantowania trwałości i stabilności Obrony Terytorialnej jako samodzielnego, obywatelskiego komponentu Sił Zbrojnych RP, konieczne jest jej konstytucyjne umocowanie. Rozwiązanie takie przyjęto w konstytucji Stanów Zjednoczonych, ale zapisy o udziale ogółu obywateli w obronie państwa znalazły się również w naszej Konstytucji z 3 Maja 1791.

W ramach prac nad nową Konstytucją RP, będziemy postulowali wpisanie Obrony Terytorialnej w podstawy ustrojowe Rzeczypospolitej.

W ramach prac nad koncepcją Obrony Terytorialnej będziemy korzystać z wiedzy i doświadczenia ekspertów zaangażowanych w liczne oddolne inicjatywy obywatelskie, takie jak Stowarzyszenie ObronaNarodowa.pl – Ruch na Rzecz Obrony Terytorialnej.